بررسی زمان ماندگاری آب‌های زیرزمینی (آبرفتی و کارستی) محدوده پل ذهاب با توجه به تغییرات زمانی و مکانی ترکیب ایزوتوپی (δ2H و δ18O ) نزولات جوی و آب‌های زیرزمینی

دامنه تغییرات میانگین مقادیر ایزوتوپی آب‌های جوی محدوده پل‌ذهاب برای δ18O بین ‰ 9/2- و ‰ 6/6- و برای δ2H بین ‰ 4/14- و ‰ 6/31- به دست آمده است. خط ایزوتوپی آب جوی به دست آمده برای پل ذهاب (δ2H = 6.6*δ18O + 12.1) نشان دهنده دوتریوم مازاد1 بالا ‰) 1/12) بوده و مقادیر بالای دوتریوم مازاد آب باران در ایستگاه های هواشناسی سرپل ذهاب، قصر شیرین و کرند (بین ‰7/8 و ‰ 9/20) تاییدی بر تاثیر بخار آب اتمسفر با منشا مدیترانه‌ای باشد. ترکیب ایزوتوپی منابع آب زیرزمینی محدوده پل ذهاب نسبت به نمونه‌های آب باران دارای دامنه تغییرات کمتری بوده و مقادیر میانگین ترکیب ایزوتوپی منابع آب زیرزمینی (آبرفتی و کارستی) برای δ18O در گستره بین ‰ 3/5- و ‰ 8/6- و برای δ2H در محدوده بین ‰ 2/29- و ‰ 6/36- قرار می‌گیرد. به‌طور کلی ترکیب ایزوتوپی (δ2H وδ18O) آب‌های کارستی در محدوده پل ذهاب تغییرات فصلی اندکی دارد و نشان‌دهنده وجود زمان کافی برای اختلاط آب‌های نفوذی با آب‌های بخش اشباع و زمان ماندگاری بالای آب در سازند می باشد. کمترین تغییرات فصلی ترکیب ایزوتوپی در بزرگترین چشمه‌های کارستی منطقه از جمله سرآبگرم، سرآب قلعه‌شاهین، چشمه ریجاب و سراب قره‌بلاغ دیده می‌شود. به همین سبب آب این چشمه‌ها دارای بیشترین زماندگاری در سازند بوده و در نتیجه سن نسبی آب چشمه‌ بیشتر است. پیرامون سرآب کارستی ماراب، توسعه مجاری کارستی بیشتر و سرعت حرکت آب بیشتر و در نتیجه زمان ماندگاری و سن نسبی آب کمتر می‌باشد.